падкача́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; зак.

1. чаго. Качаючы, дабавіць.

П. вады.

2. Падвесці, не выканаць ці дрэнна выканаць што-н. (разм.).

П. у выкананні даручанай работы.

Нашы хлопцы не падкачаюць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

падкача́ць

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. падкача́ю падкача́ем
2-я ас. падкача́еш падкача́еце
3-я ас. падкача́е падкача́юць
Прошлы час
м. падкача́ў падкача́лі
ж. падкача́ла
н. падкача́ла
Загадны лад
2-я ас. падкача́й падкача́йце
Дзеепрыслоўе
прош. час падкача́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

падкача́ць сов., разг. (оплошать) подкача́ть;

на́шы хло́пцы не ~ча́юць — на́ши ребя́та не подкача́ют

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

падкача́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае, зак.

Разм. Не выканаць абяцанага; падмануць, не апраўдаць даверу, надзей. Грышку ўсе давяралі, і ён ніколі ні ў чым не падкачаў, дармо што быў малы, і яго называлі свінапасам. Чарот. // Аказацца горшым, чым спадзяваліся. [Саша:] — А вось у мяне хімія падкачала — «тры». Васілевіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

подкача́ть сов.

1. падпампава́ць;

2. перен., прост. падкача́ць;

не подкача́й! разг. не падкача́й!

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)