падкава́ны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. падкава́ны падкава́ная падкава́нае падкава́ныя
Р. падкава́нага падкава́най
падкава́нае		 падкава́нага падкава́ных
Д. падкава́наму падкава́най падкава́наму падкава́ным
В. падкава́ны (неадуш.)
падкава́нага (адуш.)		 падкава́ную падкава́нае падкава́ныя (неадуш.)
падкава́ных (адуш.)
Т. падкава́ным падкава́най
падкава́наю		 падкава́ным падкава́нымі
М. падкава́ным падкава́най падкава́ным падкава́ных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

падкава́ны

дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. падкава́ны падкава́ная падкава́нае падкава́ныя
Р. падкава́нага падкава́най
падкава́нае		 падкава́нага падкава́ных
Д. падкава́наму падкава́най падкава́наму падкава́ным
В. падкава́ны (неадуш.)
падкава́нага (адуш.)		 падкава́ную падкава́нае падкава́ныя (неадуш.)
падкава́ных (адуш.)
Т. падкава́ным падкава́най
падкава́наю		 падкава́ным падкава́нымі
М. падкава́ным падкава́най падкава́ным падкава́ных

Кароткая форма: падкава́на.

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

падкава́ны прям., перен. подко́ванный

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

падкава́ны і падко́ваны, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад падкаваць (у 1 знач.).

2. у знач. прым.; перан. Разм. Дасведчаны, вопытны ў якой‑н. галіне ведаў. [Сяргей:] — [Скірмунт] падкаваны вораг... моцны і небяспечны! Гурскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

подко́ванный падкава́ны;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

падко́ваны, см. падкава́ны

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

падку́ты, см. падкава́ны

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

падко́ваны,

гл. падкаваны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кава́ны і ко́ваны, -ая, -ае.

1. Зроблены з металу каваннем.

К. меч.

2. Абіты жалезам.

Каваная скрыня.

3. 3 падковамі, падкаваны.

К. конь.

4. перан. Выразны, ясны.

Каваныя радкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ко́ваный прил. кава́ны, ку́ты; (подкованный — обычно) падкава́ны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)