падкава́ны і падко́ваны, ‑ая, ‑ае.
1. Дзеепрым. зал. пр. ад падкаваць (у 1 знач.).
2. у знач. прым.; перан. Разм. Дасведчаны, вопытны ў якой‑н. галіне ведаў. [Сяргей:] — [Скірмунт] падкаваны вораг... моцны і небяспечны! Гурскі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)