падзагало́вак, -о́ўка, мн. -о́ўкі, -о́ўкаў, м.

Другі, дадатковы загаловак.

|| прым. падзагало́вачны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

падзагало́вак

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. падзагало́вак падзагало́ўкі
Р. падзагало́ўка падзагало́ўкаў
Д. падзагало́ўку падзагало́ўкам
В. падзагало́вак падзагало́ўкі
Т. падзагало́ўкам падзагало́ўкамі
М. падзагало́ўку падзагало́ўках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

падзагало́вак, -ло́ўка м. подзаголо́вок

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

падзагало́вак, ‑лоўка, м.

Дадатковы, другі загаловак пад асноўным.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

подзаголо́вок падзагало́вак, -ло́ўка м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)