падга́лы
прыметнік, якасны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
падга́лы |
падга́лая |
падга́лае |
падга́лыя |
| Р. |
падга́лага |
падга́лай
падга́лае |
падга́лага |
падга́лых |
| Д. |
падга́ламу |
падга́лай |
падга́ламу |
падга́лым |
| В. |
падга́лы (неадуш.)
падга́лага (адуш.) |
падга́лую |
падга́лае |
падга́лыя (неадуш.)
падга́лых (адуш.) |
| Т. |
падга́лым |
падга́лай
падга́лаю |
падга́лым |
падга́лымі |
| М. |
падга́лым |
падга́лай |
падга́лым |
падга́лых |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
Падга́лы ’тонкі, з падцягнутым жыватом (пра жывёлу)’ (Янк. 3.), ’тонкі’ (Сл. ПЗБ), ’прамы, высокі’ (Мат. Гом.), падга́лісты ’з доўгімі нагамі, цыбаты; высокі, тонкі (пра дрэвы, расліны)’ (ТСБМ), ’тонкі, высокі з суччам наверсе’ (ТС, Некр.). Ад galъ (параўн. рус. дыял. га́лый ’голы, бязлесны’, прога́лина ’голае месца ў лесе’, а таксама польск. Podhale, podhalski — Брукнер, 133), звязанага чаргаваннем галосных з golъ ’голы’. Гл. Трубачоў, ЭССЯ, 6, 96.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)