падвышэ́нне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. падвышэ́нне
Р. падвышэ́ння
Д. падвышэ́нню
В. падвышэ́нне
Т. падвышэ́ннем
М. падвышэ́нні

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

падвышэ́нне ср.

1. повыше́ние;

2. повыше́ние;

3. наба́вка ж., увеличе́ние;

1-3 см. падвыша́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

падвышэ́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. падвышаць — падвысіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

падвы́сіць, -ы́шу, -ы́сіш, -ы́сіць; -ы́шаны; зак. (разм.).

1. каго-што. Падняць вышэй, зрабіць вышэйшым.

П. плаціну.

2. каго (што). Перавесці на больш высокую пасаду.

П. у званні.

3. што. Павялічыць (цэны, нормы і пад.).

П. норму выпрацоўкі.

|| незак. падвыша́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

|| наз. падвышэ́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)