падвышэ́нне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. падвышэ́нне
Р. падвышэ́ння
Д. падвышэ́нню
В. падвышэ́нне
Т. падвышэ́ннем
М. падвышэ́нні

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

падвышэ́нне ср.

1. повыше́ние;

2. повыше́ние;

3. наба́вка ж., увеличе́ние;

1-3 см. падвыша́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

падвышэ́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. падвышаць — падвысіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

падвышэ́нне н. Erhöhung f -, -en, Stéigerung f -, -en, эк. Zúnahme f - (у кошце);

падвышэ́нне цэн Préissteigerung f; Vertéuerung f - (падаражанне);

падвышэ́нне жыццёвага ўзро́ўню die Hébung des Lébensniveaus [-vo:s];

падвышэ́нне рэнта́бельнасці эк. die Rentabilitätssteigerung f -;

падвышэ́нне тэмперату́ры die Temperatúrerhöhung f -;

падвышэ́нне ва́ртасці Wértsteigerung f;

падвышэ́нне ку́рса (на біржы) Hausse [´(h)o:-] f -;

падвышэ́нне па слу́жбе Beförderung f -, -en;

падвышэ́нне гу́ка фан. Tón¦erhöhung f -, -en;

гуля́ць на падвышэ́нне (на біржы) haussíeren [(h)o-] vt

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

падвышэ́нне Узвышша, прыўзнятае месца (Слаўг.).

Беларускія геаграфічныя назвы. Тапаграфія. Гідралогія. (І. Яшкін, 1971, правапіс да 2008 г.)

падвы́сіць, -ы́шу, -ы́сіш, -ы́сіць; -ы́шаны; зак. (разм.).

1. каго-што. Падняць вышэй, зрабіць вышэйшым.

П. плаціну.

2. каго (што). Перавесці на больш высокую пасаду.

П. у званні.

3. што. Павялічыць (цэны, нормы і пад.).

П. норму выпрацоўкі.

|| незак. падвыша́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

|| наз. падвышэ́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

прэсбітэ́рый

(п.-лац. presbyterium)

падвышэнне для алтара ва ўсходняй частцы каталіцкага храма.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

эпанаго́га

(гр. epanagoge = падвышэнне)

зборнік грэка-рымскага або візантыйскага права, выдадзены ў канцы 9 ст.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

ВЫРАША́ЛЬНЫ ЎЗМАЦНЯ́ЛЬНІК у аналагавых вылічальных машынах, узмацняльнік пастаяннага току з ланцугамі адмоўнай адваротнай сувязі. Прызначаны для выканання матэм. аперацый (напр., складання, інтэгравання, дыферэнцыравання) над аналагавымі велічынямі. Пры нелінейных ланцугах адваротнай сувязі дае магчымасць выконваць нелінейныя аперацыі (падвышэнне да ступені, множанне, лагарыфмаванне). Вырашальны ўзмацняльнік без ланцугоў адваротнай сувязі наз. аперацыйным узмацняльнікам (мае каэфіцыент узмацнення больш за 10​6; выпускаецца ў выглядзе інтэгральнай схемы). Выкарыстоўваецца таксама ў сістэмах аўтаматыкі, радыё- і вымяральнай тэхнікі.

т. 4, с. 320

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

элева́цыя

(фр. elevation = падвышэнне, ад лац. elevare = паднімаць)

вялікія і плаўныя скачкі танцоўшчыка ў класічным балеце, калі ён нібыта замірае ў паветры.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)