падво́йны

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. падво́йны падво́йная падво́йнае падво́йныя
Р. падво́йнага падво́йнай
падво́йнае		 падво́йнага падво́йных
Д. падво́йнаму падво́йнай падво́йнаму падво́йным
В. падво́йны (неадуш.)
падво́йнага (адуш.)		 падво́йную падво́йнае падво́йныя (неадуш.)
падво́йных (адуш.)
Т. падво́йным падво́йнай
падво́йнаю		 падво́йным падво́йнымі
М. падво́йным падво́йнай падво́йным падво́йных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

ду́бальт, ‑а, М ‑льце, м.

Абл. Падвойная рама, падвойныя дзверы. Каб не дай божа, з крамай што не здарылася, гаспадар закрываў дзверы жалезнымі дубальтамі, а вокны — жалезнымі аканіцамі. Лобан.

[Польск. dubelt з ням. doppelt.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вуздэ́чка, ‑і, ДМ ‑чцы; Р мн. ‑чак; ж.

Прадмет збруі, які надзяваецца на галаву каню; аброць. Адзінарная, падвойная, сырамятная вуздэчка. □ Па прыціхлай вуліцы правялі за вуздэчку баявога каня. Хомчанка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зацьме́нна-падво́йны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. зацьме́нна-падво́йны зацьме́нна-падво́йная зацьме́нна-падво́йнае зацьме́нна-падво́йныя
Р. зацьме́нна-падво́йнага зацьме́нна-падво́йнай
зацьме́нна-падво́йнае		 зацьме́нна-падво́йнага зацьме́нна-падво́йных
Д. зацьме́нна-падво́йнаму зацьме́нна-падво́йнай зацьме́нна-падво́йнаму зацьме́нна-падво́йным
В. зацьме́нна-падво́йны (неадуш.)
зацьме́нна-падво́йнага (адуш.)		 зацьме́нна-падво́йную зацьме́нна-падво́йнае зацьме́нна-падво́йныя (неадуш.)
зацьме́нна-падво́йных (адуш.)
Т. зацьме́нна-падво́йным зацьме́нна-падво́йнай
зацьме́нна-падво́йнаю		 зацьме́нна-падво́йным зацьме́нна-падво́йнымі
М. зацьме́нна-падво́йным зацьме́нна-падво́йнай зацьме́нна-падво́йным зацьме́нна-падво́йных

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

візуа́льна-падво́йны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. візуа́льна-падво́йны візуа́льна-падво́йная візуа́льна-падво́йнае візуа́льна-падво́йныя
Р. візуа́льна-падво́йнага візуа́льна-падво́йнай
візуа́льна-падво́йнае		 візуа́льна-падво́йнага візуа́льна-падво́йных
Д. візуа́льна-падво́йнаму візуа́льна-падво́йнай візуа́льна-падво́йнаму візуа́льна-падво́йным
В. візуа́льна-падво́йны (неадуш.)
візуа́льна-падво́йнага (адуш.)		 візуа́льна-падво́йную візуа́льна-падво́йнае візуа́льна-падво́йныя (неадуш.)
візуа́льна-падво́йных (адуш.)
Т. візуа́льна-падво́йным візуа́льна-падво́йнай
візуа́льна-падво́йнаю		 візуа́льна-падво́йным візуа́льна-падво́йнымі
М. візуа́льна-падво́йным візуа́льна-падво́йнай візуа́льна-падво́йным візуа́льна-падво́йных

Крыніцы: piskunou2012, prym2009, sbm2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

спектра́льна-падво́йны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. спектра́льна-падво́йны спектра́льна-падво́йная спектра́льна-падво́йнае спектра́льна-падво́йныя
Р. спектра́льна-падво́йнага спектра́льна-падво́йнай
спектра́льна-падво́йнае		 спектра́льна-падво́йнага спектра́льна-падво́йных
Д. спектра́льна-падво́йнаму спектра́льна-падво́йнай спектра́льна-падво́йнаму спектра́льна-падво́йным
В. спектра́льна-падво́йны (неадуш.)
спектра́льна-падво́йнага (адуш.)		 спектра́льна-падво́йную спектра́льна-падво́йнае спектра́льна-падво́йныя (неадуш.)
спектра́льна-падво́йных (адуш.)
Т. спектра́льна-падво́йным спектра́льна-падво́йнай
спектра́льна-падво́йнаю		 спектра́льна-падво́йным спектра́льна-падво́йнымі
М. спектра́льна-падво́йным спектра́льна-падво́йнай спектра́льна-падво́йным спектра́льна-падво́йных

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

галу́н ​1, ‑у, м.

Падвойная сернакіслая соль алюмінію, марганцу і інш. (у крышталічнай форме скарыстоўваецца ў тэхніцы, а таксама для спынення крыві пры парэзах).

галу́н ​2, ‑а і ‑у, м.

1. ‑у. Залатая, сярэбраная або мішурная тасьма, якая нашываецца на форменнае адзенне. Нашыць палоскі з галуну.

2. ‑а. Нашыўка з гэтай тасьмы. На сонцы зброя залаціцца, і ззяе шоўк і галуны. Машара.

[Фр. galon.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

падво́йны, ‑ая, ‑ае.

1. Які складаецца з дзвюх аднолькавых, аднародных частак; двайны. Падвойнае дно. Падвойныя дзверы. □ Надзя сядзела ціха, глядзела на падвойныя вокны, на гронкі рабіны, акуратна пакладзеныя на вату паміж рамамі. Бураўкін. // Які паўтораны два разы. Падвойная штампоўка. □ Падаўжэнне зычных перадаецца падвойным напісаннем адпаведнай літары. Юргелевіч.

2. Разм. Тое, што і двайны (у 1 знач.). У такі мокры студзень, як гэта было цяпер,.. [пагрузка шпал] вымагала падвойнага напружання і спрыту. Пестрак. З падвойнай адданасцю, з сілай падвойнай За працу ўзяліся, за плуг шматляменны... Панчанка.

3. Разм. Тое, што і дваісты (у 2 знач.). Вёска пачала жыць падвойным жыццём: дзённым і начным... Шамякін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Свіння́ 1 ‘парнакапытная млекакормячая жывёліна’ (ТСБМ, Нас., Ласт., Касп., Бяльк., Сл. ПЗБ, Пятк. 2), свіня́ ‘тс’ (Сл. ПЗБ, Цых.) свінья́ ‘тс’ (ТС). Укр. свиня, рус. свинья́, ст.-рус. свинья, польск. świnia, в.-луж. swinjo, н.-луж. swinja, чэш. svině, славац. sviňa, серб.-харв. сви́ња, славен. svínja, балг. свиня́, макед. свиња. Прасл. *svinьja, дэрыват ад прыметніка ж. р. *svini < прасл. *svinъ (гл. свіны), якому адпавядае лац. suīnus ‘свіны, свінячы’. Паводле Крэтава (Этимология–1994–1996), адбылася падвойная субстантывацыя: спачатку прыметніка *svinъ, ад якога пры дапамозе суф. ‑ьj‑ утвораны прыметнік свин‑ьj‑, субстантывацыя якога ў ж. р. дала назоўнік свинья. Гл. Фасмер, 3, 579; Слаўскі, SP, 1 , 84; Шустар-Шэўц, 1387–1388; Борысь, 623; Сной₁, 624; БЕР, 6, 551. Агляд апошніх меркаванняў гл. Жураўлёў, Язык и миф, 383–384.

Свіння́ 2 ‘скляпенне ў печы’ (Мат. Маг. 2, Мат. Гом.), свы́нка, свэ́нка ‘частка дымахода паміж чалеснікамі і комінам’ (Сл. Брэс., Шушк.). Відавочна, ад свіння 1, параўн. рус. дыял. свинья́ ‘частка дымахода на гары, якая злучае печ з комінам’, інакш бо́ров, бо напамінае ляжачую свінню, параўн. таксама кабыла 2 (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)