падведзены - Пошук

падве́дзены

прыметнік, адносны

	адз.			мн.
	м.	ж.	н.	-
Н.	падве́дзены	падве́дзеная	падве́дзенае	падве́дзеныя
Р.	падве́дзенага	падве́дзенай падве́дзенае	падве́дзенага	падве́дзеных
Д.	падве́дзенаму	падве́дзенай	падве́дзенаму	падве́дзеным
В.	падве́дзены (неадуш.) падве́дзенага (адуш.)	падве́дзеную	падве́дзенае	падве́дзеныя (неадуш.) падве́дзеных (адуш.)
Т.	падве́дзеным	падве́дзенай падве́дзенаю	падве́дзеным	падве́дзенымі
М.	падве́дзеным	падве́дзенай	падве́дзеным	падве́дзеных

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

падве́дзены

дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне

	адз.			мн.
	м.	ж.	н.	-
Н.	падве́дзены	падве́дзеная	падве́дзенае	падве́дзеныя
Р.	падве́дзенага	падве́дзенай падве́дзенае	падве́дзенага	падве́дзеных
Д.	падве́дзенаму	падве́дзенай	падве́дзенаму	падве́дзеным
В.	падве́дзены (неадуш.) падве́дзенага (адуш.)	падве́дзеную	падве́дзенае	падве́дзеныя (неадуш.) падве́дзеных (адуш.)
Т.	падве́дзеным	падве́дзенай падве́дзенаю	падве́дзеным	падве́дзенымі
М.	падве́дзеным	падве́дзенай	падве́дзеным	падве́дзеных

Кароткая форма: падве́дзена.

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

падве́дзены подведённый; подыто́женный; см. падве́сці

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

падве́дзены, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад падвесці.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

подведённый падве́дзены.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

подыто́женный падсумава́ны; падлі́чаны; падве́дзены; падагу́льнены;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Падру́ба ’ніжні вянок зруба’ (ТСБМ, Сцяшк.), падру́б (Янк. 1, Мат. Гом.), падру́б, падру́ба (Шат., Бяльк.), падру́ба, подру́ба, падру́бы (Сл. ПЗБ), подру́ба (Шушк., Тарнацкі, Studia), падру́біна ’адно з чатырох бярвенняў падрубу’ (Янк. 1). Рус. подру́б ’зруб або некалькі вянкоў, якія падведзены пад зруб’, подру́ба ’вуглы ў зрубе’, серб.-харв. по́друб ’рубец, падшыты край адзежы’. Аддзеяслоўныя ўтварэнні ад падрубіць < рубіць (гл.). У будаўнічай тэрміналогіі бел.-рус. ізалекса. Падру́бка ад падруб(а) з суф. ‑іна.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Verbum