пагі́бельны, -ая, -ае.

Тое, што і гібельны.

П. ўраган.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пагі́бельны

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. пагі́бельны пагі́бельная пагі́бельнае пагі́бельныя
Р. пагі́бельнага пагі́бельнай
пагі́бельнае		 пагі́бельнага пагі́бельных
Д. пагі́бельнаму пагі́бельнай пагі́бельнаму пагі́бельным
В. пагі́бельны (неадуш.)
пагі́бельнага (адуш.)		 пагі́бельную пагі́бельнае пагі́бельныя (неадуш.)
пагі́бельных (адуш.)
Т. пагі́бельным пагі́бельнай
пагі́бельнаю		 пагі́бельным пагі́бельнымі
М. пагі́бельным пагі́бельнай пагі́бельным пагі́бельных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

пагі́бельны ги́бельный; па́губный;

~ныя вы́нікі — па́губные после́дствия;

п. ўрага́н — ги́бельный урага́н

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пагі́бельны, ‑ая, ‑ае.

Які нясе, утрымлівае, тоіць у сабе пагібель; гібельны. Пагібельны ўплыў. □ Направа ўзнімалася зялёнае ўзгор’е вялікага кургана. Гэта быў аазіс у пагібельнай пустэльні балот. Самуйлёнак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

згу́бны, -ая, -ае.

Які вядзе да згубы, пагібельны.

З. агонь артылерыі.

|| наз. згу́бнасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ги́бельный гі́бельны, пагі́бельны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

поги́бельный уст., прост. пагі́бельны;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

згу́бны, ‑ая, ‑ае.

Які вядзе да згубы, пагражае згубаю; пагібельны. Згубны ўплыў. Згубныя вынікі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

роково́й

1. уст. фата́льны, наканава́ны, су́джаны; ракавы́;

2. (гибельный) пагі́бельны;

роково́й исхо́д боле́зни пагі́бельны вы́нік (кане́ц) хваро́бы.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

гале́ць, ‑ею, ‑ееш, ‑ее; незак.

1. Паступова агаляцца, станавіцца голым (пра лес, поле і пад.). Журба.. ішла не толькі ад таго, што поле галела, што ў ім адчуваўся нядобры, пагібельны подых недалёкай восені. Мележ. // перан. Бяднець.

2. Быць у аголеным стане, выглядаць пустым, голым (пра лес, поле і пад.). Галелі рудыя папары. Гартны. // перан. Жыць бедна. Галеюць дзеці век без хлеба, Падзёрты жончын чаравік. Не маю грош[ай] на патрэбу, — Бо я мужык, дурны мужык. Купала.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)