Паграні́чная

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, субстантываваны, ад’ектыўнае скланенне

адз.
ж.
Н. Паграні́чная
Р. Паграні́чнай
Д. Паграні́чнай
В. Паграні́чную
Т. Паграні́чнай
Паграні́чнаю
М. Паграні́чнай

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

паграні́чны, ‑ая, ‑ае.

1. Які знаходзіцца каля граніцы, уздоўж граніцы. Пагранічная зона. □ Тут ляжала калісьці прасека Пагранічнай лясной паласы. Калачынскі. Пагранічная пушча вакол загула. Куляшоў. // Які адбываецца на граніцы. Пагранічны інцыдэнт. Пагранічная служба. // Які паказвае граніцу. На бурым .. фоне прыемна вылучаюцца паласатыя пары пагранічных слупоў. Брыль.

2. Які мяжуецца з кім‑, чым‑н. Пагранічная рэспубліка. Пагранічныя горы.

3. Які мае адносіны да аховы граніцы. Пагранічная варта. Пагранічная застава. Пагранічны гарнізон. □ Прыдзвінне ад Полацка да граніцы з Латвіяй было краем насцярожанай пагранічнай цішыні. Хадкевіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

паграні́чны, -ая, -ае.

1. Які знаходзіцца або адбываецца каля граніцы.

Пагранічная зона.

П. інцыдэнт.

2. Які мае адносіны да аховы граніцы.

П. гарнізон.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пагранахо́ва ж. (паграні́чная ахо́ва) погранохра́на (пограни́чная охра́на)

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пагранзаста́ва ж. (паграні́чная заста́ва) погранзаста́ва (пограни́чная заста́ва)

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

паграні́чны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. паграні́чны паграні́чная паграні́чнае паграні́чныя
Р. паграні́чнага паграні́чнай
паграні́чнае		 паграні́чнага паграні́чных
Д. паграні́чнаму паграні́чнай паграні́чнаму паграні́чным
В. паграні́чны (неадуш.)
паграні́чнага (адуш.)		 паграні́чную паграні́чнае паграні́чныя (неадуш.)
паграні́чных (адуш.)
Т. паграні́чным паграні́чнай
паграні́чнаю		 паграні́чным паграні́чнымі
М. паграні́чным паграні́чнай паграні́чным паграні́чных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

погранзаста́ва (пограни́чная заста́ва) пагранзаста́ва, -вы ж. (паграні́чная заста́ва).

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

заста́ва, -ы, мн. -ы, -та́ў, ж.

1. Месца ўезду ў горад, пункт кантролю прывазных грузаў і прыезджых (гіст.).

2. Воінскае падраздзяленне, якое ахоўвае дзяржаўную граніцу.

Пагранічная з.

|| прым. заста́ўны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

погранохра́на (пограни́чная охра́на) пагранахо́ва, -вы ж. (паграні́чная ахо́ва), паме́жная ахо́ва.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ускра́іна, -ы, мн. -ы, -ра́ін, ж.

1. Край, крайняя частка якой-н. мясцовасці.

У. лесу.

На ўскраіне пасёлка.

2. Аддаленая ад цэнтра частка горада, якая прымыкае да яго межаў.

Гарадскія ўскраіны.

3. Аддаленая, пагранічная тэрыторыя дзяржавы.

Усходняя ў.

Беларусі.

|| прым. ускра́інны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)