паго́рак
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
		
	
		
			 | 
			адз. | 
			мн. | 
		
	
	
		
			| Н. | 
			паго́рак | 
			паго́ркі | 
			
		
			| Р. | 
			паго́рка | 
			паго́ркаў | 
			
		
			| Д. | 
			паго́рку | 
			паго́ркам | 
			
		
			| В. | 
			паго́рак | 
			паго́ркі | 
			
		
			| Т. | 
			паго́ркам | 
			паго́ркамі | 
			
		
			| М. | 
			паго́рку | 
			паго́рках | 
			
		
 
	
Крыніцы:
	
		krapivabr2012,
		nazounik2008,
		piskunou2012,
		sbm2012,
		tsblm1996,
		tsbm1984.
 Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс) 
паго́рак, -рка, мн. -ркі, -ркаў, м.
Невялікая адложыстая ўзвышанасць, узгорак.
Хата стаіць на пагорку.
|| памянш. паго́рачак, -чка, мн. -чкі, -чкаў, м.
 Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс) 
паго́рак, -рка м. приго́рок, холм, буго́р
 Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс) 
паго́рак, ‑рка, м.
Невялікая адложыстая ўзвышанасць; узгорак. Дарога ўзнімалася на пагорак. М. Стральцоў. Дом высіўся на пагорку ў цэнтры.. дзядзінца. Бядуля.
 Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.) 
Паго́рак ’невялікае, адложыстае ўзвышша, узгорак’ (ТСБМ, Нас., Касп., Гарэц.), паго́ркі ’узгоркі, намытыя вадой’ (КЭС, ст.-бяроз.). Рус. паўн. па́горок, укр. паго́рок, польск. pogórek, чэш. pahorek, славац. pahorok ’тс’. Канфіксальнае ўтварэнне ад гара (гл.) (Сцяцко, Афікс. наз., 241).
 Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017) 
вы́дма, -ы, мн. -ы, -аў, ж.
Наносны пясчаны пагорак.
 Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс) 
прыго́рак, -рка, мн. -ркі, -ркаў, м.
Невялікая горка, пагорак, узгорак.
Спусціцца з прыгорка.
 Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс) 
паго́рачак, ‑чка, м.
Памянш. да пагорак; невялікі пагорак.
 Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.) 
зара́ць, -ру́, -рэ́ш, -рэ́; -ро́м, -раце́, -ру́ць; -ры́; -ра́ны; зак., што.
Плугам зняць з паверхні зямлі.
З. пагорак.
 Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс) 
зара́ць сов. спаха́ть;
з. паго́рак — спаха́ть буго́р
 Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)