пагамані́ць

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. пагаманю́ пагамо́нім
2-я ас. пагамо́ніш пагамо́ніце
3-я ас. пагамо́ніць пагамо́няць
Прошлы час
м. пагамані́ў пагамані́лі
ж. пагамані́ла
н. пагамані́ла
Загадны лад
2-я ас. пагамані́ пагамані́це
Дзеепрыслоўе
прош. час пагамані́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

пагамані́ць сов., разг. поговори́ть; погалде́ть; пошуме́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пагамані́ць, ‑маню, ‑моніш, ‑моніць; зак.

Разм. Гаманіць некаторы час. Жанкі яшчэ некалькі хвілін пагаманілі аб дзецях. Васілевіч. Хочацца Пкаву пагаманіць з кім-небудзь, падзяліцца думкамі. Кулакоўскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

нагамані́цца, -маню́ся, -мо́нішся, -мо́ніцца; зак. (разм.).

Пагаманіць доўга, уволю.

Спаткаліся і не маглі н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

погуто́рить сов., обл. пагамані́ць, пагу́тарыць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

нагамані́цца, ‑манюся, ‑монішся, ‑моліцца; зак.

Разм. Пагаманіць доўга, уволю. Людзі гаманілі і не маглі нагаманіцца. Якімовіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

погалде́ть сов., прост. пакрыча́ць, (долго, неоднократно) папакрыча́ць, папакры́кваць, пагамані́ць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

посуда́чить сов., разг. пагамані́ць; (поговорить) пагавары́ць; (поболтать) пабалбата́ць; (посплетничать) паплятка́рыць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

потолкова́ть сов., разг. (поговорить) пагавары́ць; паразмаўля́ць; (побеседовать) пагу́тарыць; пагамані́ць; (обсудить) памеркава́ць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

◎ Пацубе́нькаць ’пагаманіць’ (добр., Мат. Гом.). Гукапераймальнае. Параўн. аналагічныя гом. падуду́каць, пакугікаць ’тс’ (там жа), а таксама ўкр. поцвенькати ’пагаварыць на незразумелай мове’, поцвірінькати ’пацвыркаць’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)