паві́ннасць

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 3 скланенне

адз. мн.
Н. паві́ннасць паві́ннасці
Р. паві́ннасці паві́ннасцей
паві́ннасцяў
Д. паві́ннасці паві́ннасцям
В. паві́ннасць паві́ннасці
Т. паві́ннасцю паві́ннасцямі
М. паві́ннасці паві́ннасцях

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

паві́ннасць, -і, мн. -і, -ей, ж.

Грамадскі або дзяржаўны абавязак насельніцтва.

Воінская п.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

паві́ннасць ж. пови́нность; долженствова́ние

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

паві́ннасць, ‑і, ж.

Абавязак, які накладаецца дзяржавай або грамадствам на насельніцтва. Воінская павіннасць. Працоўная павіннасць. □ З цягам часу ваенная і духоўная знаць разам з абшчыннай уласнасцю узурпіравала і звязаныя з ёю павіннасці. Маркс. У 1503 годзе, калі ў Магілёве быў заснаваны замак — драўляны астрог, мусілі магілёўцы адбываць яшчэ замкавую павіннасць. Шынклер. // перан. Разм. Наогул абавязак, тое, што абавязкова трэба зрабіць, выканаць. Я веру, што час нечаканай разлукі Як злую павіннасць прыму. Звонак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

рэкру́тчына, -ы, ж.

У Расіі з 1705 па 1874 г.: рэкруцкая воінская павіннасць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пови́нность паві́ннасць, -ці ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

во́інскі, -ая, -ае.

1. Які мае адносіны да ваеннай справы, ваеннай службы.

Воінская павіннасць.

Усеагульны в. абавязак.

2. Уласцівы воіну (высок.).

Воінская доблесць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пасто́йны посто́йный;

~ная паві́ннасць — ист. посто́йная пови́нность

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

гужпаві́ннік, ‑а, м.

Уст. Той, хто адбывае гужавую павіннасць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

посто́йный ист. пасто́йны;

посто́йная пови́нность пасто́йная паві́ннасць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)