Verbum

анлайнавы слоўнік

паві́ннасць

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 3 скланенне

	адз.	мн.
Н.	паві́ннасць	паві́ннасці
Р.	паві́ннасці	паві́ннасцей паві́ннасцяў
Д.	паві́ннасці	паві́ннасцям
В.	паві́ннасць	паві́ннасці
Т.	паві́ннасцю	паві́ннасцямі
М.	паві́ннасці	паві́ннасцях

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

паві́ннасць, -і, мн. -і, -ей, ж.

Грамадскі або дзяржаўны абавязак насельніцтва.

Воінская п.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

паві́ннасць ж. пови́нность; долженствова́ние

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

паві́ннасць, ‑і, ж.

Абавязак, які накладаецца дзяржавай або грамадствам на насельніцтва. Воінская павіннасць. Працоўная павіннасць. □ З цягам часу ваенная і духоўная знаць разам з абшчыннай уласнасцю узурпіравала і звязаныя з ёю павіннасці. Маркс. У 1503 годзе, калі ў Магілёве быў заснаваны замак — драўляны астрог, мусілі магілёўцы адбываць яшчэ замкавую павіннасць. Шынклер. // перан. Разм. Наогул абавязак, тое, што абавязкова трэба зрабіць, выканаць. Я веру, што час нечаканай разлукі Як злую павіннасць прыму. Звонак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

паві́ннасць ж. Verpflíchtung f -, -en, Pflicht f -, -en;

во́інская паві́ннасць Wéhrpflicht f;

працо́ўная паві́ннасць Árbeitspflicht f

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

Воінская павіннасць 3/146