павя́зка
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
павя́зка |
павя́зкі |
| Р. |
павя́зкі |
павя́зак |
| Д. |
павя́зцы |
павя́зкам |
| В. |
павя́зку |
павя́зкі |
| Т. |
павя́зкай
павя́зкаю |
павя́зкамі |
| М. |
павя́зцы |
павя́зках |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
лейкапла́стыр, ‑у, м.
Від пластыру ў выглядзе клейкай масы, нанесенай звычайна на тканіну, які скарыстоўваецца для пакрыцця невялікіх пашкоджанняў скуры і замацоўвання невялікіх павязак.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)