павыпада́ць, 1 і 2 ас. адз. не ўжыв., -а́е; -а́ем, -а́еце, -а́юць; зак.

Выпасці адкуль-н. — пра ўсё, многае або ўсіх, многіх.

Шыбы павыпадалі ад выбухаў.

Птушаняты павыпадалі з гнязда.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

павыпада́ць

дзеяслоў, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. - -
2-я ас. - -
3-я ас. павыпада́е павыпада́юць
Прошлы час
м. павыпада́ў павыпада́лі
ж. павыпада́ла
н. павыпада́ла
Дзеепрыслоўе
прош. час павыпада́ўшы

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

павыпада́ць сов. (о многом, о многих) вы́пасть, повыпада́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

павыпада́ць, ‑ае; зак.

Выпасці адкуль‑н. — пра ўсё, многае або ўсіх, многіх. Шыбы павыпадалі, як разрываліся ў садзе снарады. Галавач. Вараняняты павыпадалі з гнёздаў, некаторыя забіліся, а некаторыя скачуць па двары. Чарнышэвіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

повыпада́ть и повы́пасть сов., разг. павыпада́ць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

вы́дернуться вы́шмаргнуцца, мног. павышмо́ргвацца, вы́цягнуцца, мног. павыця́гвацца, вы́скачыць, мног. павыска́кваць, вы́пасці, мног. павыпада́ць; см. выдёргиваться​ 1.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

вы́пасть сов., в разн. знач. вы́пасці, мног. павыпада́ць;

из кни́ги вы́пало письмо́ з кні́гі вы́пала пісьмо́;

вы́пал снег вы́паў снег;

вы́пало ему́ сча́стье вы́пала яму́ шча́сце;

жре́бий вы́пал ему́ жэ́рабя вы́пала яму́ (на яго́);

◊

вы́пасть на до́лю вы́пасці на до́лю;

вы́пасть из по́ля зре́ния вы́пасці з по́ля зро́ку, вы́пасці з во́ка.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)