павыкалу́пваць
дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Будучы час |
|---|
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
павыкалу́пваю |
павыкалу́пваем |
| 2-я ас. |
павыкалу́пваеш |
павыкалу́пваеце |
| 3-я ас. |
павыкалу́пвае |
павыкалу́пваюць |
| Прошлы час |
|---|
| м. |
павыкалу́пваў |
павыкалу́пвалі |
| ж. |
павыкалу́пвала |
| н. |
павыкалу́пвала |
| Загадны лад |
|---|
| 2-я ас. |
павыкалу́пвай |
павыкалу́пвайце |
| Дзеепрыслоўе |
|---|
| прош. час |
павыкалу́пваўшы |
Крыніцы:
dzsl2007,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
павыкалу́пваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.
1. Калупаючы, выняць адкуль‑н. усё, многае. Павыкалупваць зярняты з коласа.
2. Разм. Калупаючы, нарабіць паглыбленняў у многіх месцах. Павыкалупваць ямкі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
павыкалу́пваць і павыкалу́пліваць, -аю, -аеш, -ае; -аны; зак., што.
Калупаючы, выняць адкуль-н. усё, многае.
П. зярняты з коласа.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
павыкалу́пліваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.
Тое, што і павыкалупваць (у 1 знач.).
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)