павалачы́ць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. павалачу́ павало́чым
2-я ас. павало́чыш павало́чыце
3-я ас. павало́чыць павало́чаць
Прошлы час
м. павалачы́ў павалачы́лі
ж. павалачы́ла
н. павалачы́ла
Загадны лад
2-я ас. павалачы́ павалачы́це
Дзеепрыслоўе
прош. час павалачы́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

павалачы́ць сов. потаска́ть, поволочи́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

павалачы́ць, ‑лаку, ‑лочыш, ‑лочыць; зак., каго-што.

Валачыць на працягу нейкага часу.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

потаска́ть сов., в разн. знач. пацяга́ць, (долго, много) папацяга́ць, папаця́гваць, павалачы́ць;

потаска́ть дров пацяга́ць (павалачы́ць) дроў;

потаска́ть все я́блоки пацяга́ць усе́ я́блыкі;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

◎ Павалочка ’кажух, пакрыты сукном, шуба’ (Бяльк., Сцяшк. Сл.). Рус. арх., наўг., перм. поволока ’верх, пакрышка кажуха’, цвяр. поволбчня, поволбчная шуба ’жаночы кажух, які пакрыты халстом’. Ад павалачыць < валачыць (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)