павады́рка
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
павады́рка |
павады́ркі |
| Р. |
павады́ркі |
павады́рак |
| Д. |
павады́рцы |
павады́ркам |
| В. |
павады́рку |
павады́рак |
| Т. |
павады́ркай
павады́ркаю |
павады́ркамі |
| М. |
павады́рцы |
павады́рках |
Крыніцы:
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
павады́рка, ‑і, ДМ ‑рцы; Р мн. ‑рак; ж.
Жан. да павадыр.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
поводы́рка разг. павады́рка, -кі ж.;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
провожа́тая павады́рка, -кі ж.; (проводница) правадні́ца, -цы ж.;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)