павады́рка

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. павады́рка павады́ркі
Р. павады́ркі павады́рак
Д. павады́рцы павады́ркам
В. павады́рку павады́рак
Т. павады́ркай
павады́ркаю		 павады́ркамі
М. павады́рцы павады́рках

Крыніцы: nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

павады́рка, ‑і, ДМ ‑рцы; Р мн. ‑рак; ж.

Жан. да павадыр.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

поводы́рка разг. павады́рка, -кі ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

провожа́тая павады́рка, -кі ж.; (проводница) правадні́ца, -цы ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

guide

[gaɪd]

1.

v.t.

1) кірава́ць; ве́сьці, быць правадніко́м

2) накіро́ўваць, кірава́ць (канём)

3) кантралява́ць, рэгулява́ць; зага́дваць кім-чым

2.

n.

1) важа́к, павады́р -а́ m., павады́рка f., правадні́к -а́ m., экскурсаво́д -а m.& f.

2) даве́днік -а m. (асабл. для падаро́жжаў, туры́зму)

3) паказа́льнік даро́гаў

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)