пабядзі́т

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. пабядзі́т
Р. пабядзі́ту
Д. пабядзі́ту
В. пабядзі́т
Т. пабядзі́там
М. пабядзі́це

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

пабядзі́т, -ту м., тех., хим. победи́т

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пабядзі́т, ‑у, М ‑дзіце, м.

Вальфрамава-кобальтавы сплаў вельмі высокай трываласці.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

победи́т мет. пабядзі́т, -ту м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)