пабрукава́ць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. пабруку́ю пабруку́ем
2-я ас. пабруку́еш пабруку́еце
3-я ас. пабруку́е пабруку́юць
Прошлы час
м. пабрукава́ў пабрукава́лі
ж. пабрукава́ла
н. пабрукава́ла
Загадны лад
2-я ас. пабруку́й пабруку́йце
Дзеепрыслоўе
прош. час пабрукава́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

пабрукава́ць сов.

1. (всё, многое) вы́мостить, замости́ть;

2. (нек-рое время) помости́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пабрукава́ць, ‑кую, ‑куеш, ‑куе; зак., што.

1. Забрукаваць усё, многае. Пабрукаваць усе вуліцы.

2. і без дап. Брукаваць некаторы час. Пабрукаваць да абеду.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

помости́ть сов. памасці́ць; (камнем) пабрукава́ць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пабрукава́ны вы́мощенный, замощённый; см. пабрукава́ць 1

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

перемости́ть сов.

1. (всё, многое) памасці́ць, перамасці́ць; (камнем) пабрукава́ць, перабрукава́ць;

2. (заново) перамасці́ць; перабрукава́ць; см. перема́щивать.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)