пабраха́ць
дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Будучы час |
|---|
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
пабрашу́ |
пабрэ́шам |
| 2-я ас. |
пабрэ́шаш |
пабрэ́шаце |
| 3-я ас. |
пабрэ́ша |
пабрэ́шуць |
| Прошлы час |
|---|
| м. |
пабраха́ў |
пабраха́лі |
| ж. |
пабраха́ла |
| н. |
пабраха́ла |
| Загадны лад |
|---|
| 2-я ас. |
пабрашы́ |
пабрашы́це |
| Дзеепрыслоўе |
|---|
| прош. час |
пабраха́ўшы |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
пабраха́ць сов.
1. (о собаке) пола́ять;
2. перен., груб. поболта́ть, почеса́ть языки́
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
пабраха́ць, ‑брашу, ‑брэшаш, ‑брэша; зак.
Брахаць некаторы час. Недзе пабрахалі сабакі і змоўклі. □ [Ганка:] — Паміж намі кажучы, лаюць Станіслава Цітавіча. А я так думаю.. Пабрэшуць, як той казаў, і перастануць. Асіпенка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
побреха́ть сов., прям., перен., прост. пабраха́ць.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
прала́хаць
‘пабрахаць, пэўны час лахаць; прабегаць, пранасіцца, змарнаваць час, лахаючы (пралахаць жыццё і без прамога дапаўнення)’
дзеяслоў, пераходны/непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Будучы час |
|---|
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
прала́хаю |
прала́хаем |
| 2-я ас. |
прала́хаеш |
прала́хаеце |
| 3-я ас. |
прала́хае |
прала́хаюць |
| Прошлы час |
|---|
| м. |
прала́хаў |
прала́халі |
| ж. |
прала́хала |
| н. |
прала́хала |
| Загадны лад |
|---|
| 2-я ас. |
прала́хай |
прала́хайце |
| Дзеепрыслоўе |
|---|
| прош. час |
прала́хаўшы |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
паганя́цца, ‑яюся, ‑яешся, ‑яецца; зак., за кім-чым.
Разм. Ганяцца некаторы час. [Хутарэц:] — Як ўскочыць [сабака] у лес, так і пайшоў па вярхах. Усё варон выглядае, каб пабрахаць ды паганяцца за імі... Ракітны.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
пола́ять сов. пабраха́ць, (долго, неоднократно) папабрэ́хваць, папабраха́ць; (потявкать) пага́ўкаць, (долго, неоднократно) разг. папага́ўкаць;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
псі́на, ‑ы, ж.
1. Пра сабаку, звычайна вялікага. Негрусь лічыў сваёй патрэбай заўсёды пабрахаць на .. [Лабановіча] і наогул быў смешнаю псінаю. Колас. // Пра пах сабакі, яго поўсці. Смярдзець псінай.
2. Груб. зневаж. Пра чалавека, які выклікае агіду, абурэнне. Мяне папярэдзілі ў Мінску, каб я асцерагалася і ненарокам каб не наступіла на лапу ці на хвост якой-небудзь псіне. Мядзёлка. Для прадажнай псіны кол з асіны. Прыказка. // звычайна з азначэннем. Разм. Ужываецца як лаянкавае слова. — А князеў хлеб дарэмна есці Не будзеш, псіна ты старая! — З апошніх слоў «Памдзея» лае. Колас.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)