пабе́гаць

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. пабе́гаю пабе́гаем
2-я ас. пабе́гаеш пабе́гаеце
3-я ас. пабе́гае пабе́гаюць
Прошлы час
м. пабе́гаў пабе́галі
ж. пабе́гала
н. пабе́гала
Загадны лад
2-я ас. пабе́гай пабе́гайце
Дзеепрыслоўе
прош. час пабе́гаўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

пабе́гаць I сов. побе́гать; (суетливо — ещё) помета́ться; (в поисках чего-л. — ещё) поры́скать, помота́ться

пабе́гаць II сов. (о корове) стать сте́льной

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пабе́гаць ​1, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак.

Бегаць некаторы час. [Хлапчукам] проста хацелася пабегаць па маёнтку там, дзе ўздумаецца. Пальчэўскі. Давялося нямала пабегаць ад вялікага чыгуначнага начальства да малога і наадварот. Корбан.

пабе́гаць ​2, ‑ае; зак.

Разм. Стаць цельнай (пра карову).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

набе́гацца, -аюся, -аешся, -аецца; зак.

Пабегаць уволю, стаміцца, бегаючы.

Н. за дзень.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

палята́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; зак.

1. Прабыць некаторы час у палёце.

2. Пабегаць да стомы (разм.).

Хлапчукі паляталі, паляталі ды змагліся.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

побе́гать сов. пабе́гаць, (долго, неоднократно) папабе́гаць, папабе́гваць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

набе́гаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.

1. Разм. Бегаючы, атрымаць, набыць што‑н. Пабегаць сабе прастуду.

2. За які‑н. час прабегчы пэўную колькасць кіламетраў. За тыдзень пабегаў 80 кіламетраў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Пераце́рціся ’не пабегаць (пра карову)’ (карэліц., Нар. словатв.). Да пера- і церціся (гл.). Значэнне апошняга ’бегаць (аб карове)’, магчыма, узыходзіць да прасл. *tъrti ’класці ікру, нераставаць’ (параўн. рус. тереться, чэш. tříti se) (Махэк₂, 653).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

узду́мацца, ‑аецца; безас. зак.

Нечакана, раптам прыйсці ў галаву, захацецца. [Яраш] не разумеў самога сябе — чаму раптам уздумалася адгаворваць сябра ад такой пачэснай і высакароднай справы? Шамякін. [Хлапчуком] проста хацелася пабегаць па маёнтку там, дзе ўздумаецца. Пальчэўскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

помота́ться​II сов., прост.

1. (в хлопотах, занятиях) пабе́гаць; (без дела) пашлы́ндаць;

2. (поскитаться) пабадзя́цца.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)