паабвя́зваць, -аю, -аеш, -ае; -аны; зак., каго-што.

1. Абвязаць усіх, многіх або ўсё, многае.

П. яблынькі на зіму.

2. і без дап. Абвязваць некаторы час.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

паабвя́зваць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. паабвя́зваю паабвя́зваем
2-я ас. паабвя́зваеш паабвя́зваеце
3-я ас. паабвя́звае паабвя́зваюць
Прошлы час
м. паабвя́зваў паабвя́звалі
ж. паабвя́звала
н. паабвя́звала
Загадны лад
2-я ас. паабвя́звай паабвя́звайце
Дзеепрыслоўе
прош. час паабвя́зваўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

паабвя́зваць сов.

1. (о многих, о многом) обвяза́ть; (завязать, надеть — ещё) повяза́ть;

2. (нек-рое время) пообвя́зывать

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

паабвя́зваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., каго-што.

1. Абвязаць усіх, многіх або ўсё, многае. Дзеці прыйшлі, паабвязвалі яблынькі саломай. Брыль.

2. і без дап. Абвязваць некаторы час.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

паабвя́званы обвя́занный, повя́занный; см. паабвя́зваць 1

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

обвяза́ть сов., в разн. знач. абвяза́ць, мног. паабвя́зваць; (пакет и т. п.) перавяза́ць, мног. паперавя́зваць; см. обвя́зывать;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

повяза́ть сов.

1. завяза́ць, мног. пазавя́зваць; (обвязать) абвяза́ць, мног. паабвя́зваць; (передник) падпераза́ць; см. повя́зывать​ 1;

2. (вязать в течение некоторого времени) павяза́ць, (много, неоднократно) папавяза́ць, папавя́зваць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)