о́хра, -ы, ж.

Тое, што і вохра.

|| прым. о́хравы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

о́хра

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. о́хра
Р. о́хры
Д. о́хры
В. о́хру
Т. о́храй
о́храю
М. о́хры

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

о́хра во́хра, -ры ж., о́хра, -ры ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

о́хра ж., см. во́хра

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

О́хра ’фарба жоўтага або чырвонага колеру’ (ТСБМ). Гл. вохра.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

во́хра ж. о́хра

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Во́хра (БРС, КТС), вохра́ (Нас.). Рус. о́хра, укр. во́хра. Запазычанне з лац. ochra (ад грэч. ὤχρα ’вохра’, ώχρος ’бледны, жаўтаваты’) праз польск. ochra (Праабражэнскі, 1, 672; Фасмер, 3, 176).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)