Verbum

анлайнавы слоўнік

о́хра, -ы, ж.

Тое, што і вохра.

|| прым. о́хравы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

о́хра

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

о́хра во́хра, -ры ж., о́хра, -ры ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

о́хра ж., см. во́хра

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

о́хра ж. жыв. Ócker m, n -s

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

о́хра

гл. вохра.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

О́хра ’фарба жоўтага або чырвонага колеру’ (ТСБМ). Гл. вохра.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

во́хра, о́хра

(польск. ochra < лац. ochra, ад гр. ochra)

прыродная фарба жоўтага або чырвонага колеру, якая ўяўляе сабой гліны, моцна ўзбагачаныя гідратамі вокіслаў жалеза (ліманітам, гетытам і інш.).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

во́хра ж. о́хра

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Ócker

n, m -s, - о́хра

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)