отлупи́ть сов., прост.

1. (кору, кожуру) адлупі́ць, мног. паадлу́пліваць;

2. (побить) адлупі́ць, адлупцава́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

наадлу́пліваць сов. (во множестве) отлупи́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

отлу́пленный

1. адлу́плены, мног. паадлу́пліваны;

2. адлу́плены, адлупцава́ны; см. отлупи́ть;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

адлупцава́ць сов., разг. отколоти́ть, вы́сечь, вы́пороть, отстега́ть, отодра́ть, отлупцева́ть, отлупи́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

адлупі́ць I сов.

1. (отделяя, снять кору, шелуху) отлупи́ть;

2. разг. оторва́ть;

ён мне каўне́р ~пі́ў — он мне воротни́к оторва́л

адлупі́ць II сов., разг. (побить) отколоти́ть, отлупи́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

паадлу́пліваць сов.

1. (отделяя, снять кожуру, шелуху) отлупи́ть;

2. разг. оторва́ть;

1, 2 см. адлупі́ць I

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

вы́лупіць I сов., разг. вы́драть, вы́рвать;

в. ліст з кні́гі — вы́рвать лист из кни́ги

вы́лупіць II сов., прост. вы́лупить, вы́пучить, вы́пялить, вы́таращить, вы́катить (глаза);

◊ в. во́чы — вы́таращить глаза́, уста́виться

вы́лупіць III сов., разг. (побить кого-л.) отколоти́ть, отлупи́ть, вы́драть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)