откры́тие

1. (действие) адчыне́нне, -ння ср.; неоконч. адчыня́нне, -ння ср., адкрыва́нне, -ння ср.; пачына́нне, -ння ср., распачына́нне, -ння ср.; адкрыццё, -цця́ ср.; неоконч. адкрыва́нне, -ння ср.; пуск, род. пу́ску м.; неоконч. пуска́нне, -ння ср.; выкрыццё, -цця́ ср.; неоконч. выкрыва́нне, -ння ср., выяўле́нне, -ння ср.; см. открыва́ть;

2. (научное и т. п.) адкрыццё, -цця́ ср.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

вынахо́дка ж. изобрете́ние ср., откры́тие ср.

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

адкрыццё ср.

1. откры́тие; посвяще́ние (кого во что); см. адкры́ць;

2. (научное и т.п.) откры́тие

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

раскрыва́нне ср.

1. в разн. знач. раскрыва́ние, откры́тие;

2. перен. раскрыва́ние;

3. раскрыва́ние;

4. раскрыва́ние, распеча́тывание; распако́вывание;

5. обнару́живание; разоблаче́ние;

1-5 см. раскрыва́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

выяўле́нне ср.

1. обнаруже́ние, проявле́ние, выявле́ние; пока́з м.; выка́зывание; выраже́ние;

2. установле́ние; вскры́тие; определе́ние;

3. обнаруже́ние, обнаже́ние, выявле́ние, вскры́тие, откры́тие; изобличе́ние;

1-3 см. вы́явіць 1-3

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ознаменова́ть сов. азнаменава́ць, адзна́чыць;

э́то откры́тие ознаменова́ло це́лую эпо́ху в исто́рии нау́ки гэ́та адкрыццё азнаменава́ла цэ́лую эпо́ху ў гісто́рыі наву́кі;

ознаменова́ть пра́здник торже́ственным собра́нием адзна́чыць свя́та ўрачы́стым схо́дам;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

предвосхища́ть несов. прадуга́дваць; апярэ́джваць; вызнача́ць напе́рад; рабі́ць ране́й (за каго-небудзь);

предвосхища́ть чью́-л. мысль прадуга́дваць чыю́-не́будзь ду́мку;

предвосхища́ть собы́тия апярэ́джваць падзе́і;

предвосхища́ть чьё-л. откры́тие рабі́ць адкрыццё ране́й за каго́-не́будзь;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)