отдава́ть несов.

1. в разн. знач. аддава́ць; см. отда́ть;

2. (иметь запах, привкус, оттенок) аддава́ць, зано́сіць, тхнуць, патыха́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

патыха́ць несов. (о неприятном запахе) вести́, отдава́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

аддава́ць несов.

1. в разн. знач. отдава́ть; (подвергать действию чего-л.) предава́ть; (осуждать на что-л.) обрека́ть; (в школу и т.п. — ещё) определя́ть;

2. (об оружии) отдава́ть;

1, 2 см. адда́ць;

3. отдава́ть, припа́хивать;

◊ а. перава́гу — отдава́ть предпочте́ние;

а. зямлі́ — предава́ть земле́;

а. канцы́ — отдава́ть концы́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

адкві́тваць несов., разг.

1. (долг) отдава́ть, возвраща́ть;

2. отпла́чивать, мстить (за что)

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

отдава́ться

1. (отдавать себя, покоряться) аддава́цца;

2. (увлекаться чем-л.) аддава́цца, уляга́ць (у што);

3. (отражаться) адгука́цца, адбіва́цца;

4. (о боли) аддава́цца, кало́ць;

5. страд. (к отдава́ть 1) аддава́цца.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прика́зывать несов.

1. (отдавать распоряжение) зага́дваць; распараджа́цца;

2. (завещать) уст. аддава́ць (перадава́ць) у спа́дчыну; завяшча́ць; см. приказа́ть;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прыпуска́ць несов.

1. в разн. знач. припуска́ть;

2. (прилаживать) пригоня́ть, подгоня́ть;

3. (о корове — при доении) отдава́ть, прибавля́ть (молока)

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

помеща́ть несов.

1. змяшча́ць; (отдавать) аддава́ць;

2. (располагать) змяшча́ць, ста́віць, кла́сці, склада́ць, скла́дваць; (вмещать) умяшча́ць, уто́ўпліваць; см. помести́ть;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ра́порт ра́парт, -та м.;

отдава́ть ра́порт аддава́ць ра́парт;

ра́порт о досро́чном выполне́нии пла́на ра́парт аб датэрміно́вым выкана́нні пла́на;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Страхава́ць ‘забяспечваць, засцерагаць’, ‘заключаць дамову пра выплату кампенсацыі’ (ТСБМ), стрыхава́ць ‘тс’ (Янк. 1), страхо́ўка ‘плацеж паводле дамовы аб кампенсацыі страт’ (Сержп., Бяльк.), стрыхо́ўка ‘тс’ (Янк. 1). З рус. страхова́ть ‘тс’, страхо́вка ‘тс’, якое ад страх, гл. (Фасмер, 3, 772). Магчыма, на падставе эліпсіса ўстойлівых спалучэнняў тыпу на свой страх, параўн. у Даля: “страховать… отдавать кому на страх, на ответ, ручательство”, аналагічна ням. Sorge ‘клопат’ (з больш ранняга ‘страх перад пагрозай’), Versorgen ‘забяспечваць’, гл. Новое в рус. этим., 222.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)