осуди́ть сов.

1. (приговорить) асудзі́ць, засудзі́ць, мног. пазасу́джваць;

2. (выразить неодобрение) асудзі́ць, зга́ніць;

3. (обречь) перен. асудзі́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

засудзі́ць сов. (приговорить) осуди́ть;

з. зло́дзеяосуди́ть во́ра

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

асудзі́ць сов.

1. (признать виновным) осуди́ть;

а. грабе́жнікаосуди́ть граби́теля;

2. (признать предосудительным) осуди́ть;

а. легкаду́мны ўчы́накосуди́ть легкомы́сленный посту́пок;

3. (предназначить к какой-л. участи) обре́чь, осуди́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пазасу́джваць сов. (о многих) осуди́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Перасэ́ндзіць (пірясзпьдзіць) ’абгаварыць’ (Юрч. СНС). З польск. przesądzić ’асудзіць’, але з семантыкай рус. осудить ’абгаварыць’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

зга́ніць сов., разг.

1. оха́ять, опоро́чить;

2. осуди́ть, дать плоху́ю оце́нку

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

осуждённый

1. асу́джаны, засу́джаны, мног. пазасу́джваны;

2. асу́джаны, зга́нены, зганьбава́ны;

3. асу́джаны; см. осуди́ть;

4. сущ. асу́джаны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пересуди́ть сов., разг.

1. (осудить вторично) перасудзі́ць;

2. (недоброжелательно обсудить чьи-л. поступки и т. п.) абгавары́ць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

адда́ць сов.

1. в разн. знач. отда́ть; (подвергнуть действию чего-л.) преда́ть; (осудить на что-л.) обре́чь; (в школу и т.п. — ещё) определи́ть;

а. доўг — отда́ть долг;

а. усе́ сі́лы спра́ве выхава́ння мо́ладзі — отда́ть все си́лы де́лу воспита́ния молодёжи;

а. сябе́ на паку́ты — обре́чь себя́ на муче́ния;

а. дзіця́ ў шко́лу — отда́ть (определи́ть) ребёнка в шко́лу;

а. пад суд — отда́ть под суд (преда́ть суду́);

за касцю́м адда́ў мно́га — за костю́м о́тдал мно́го;

а. распараджэ́нне — отда́ть распоряже́ние;

2. (об оружии) отда́ть;

а. го́лас — отда́ть го́лос;

а. нале́жнае — отда́ть до́лжное;

а. бо́гу душу́ — отда́ть бо́гу ду́шу;

а. дані́ну — отда́ть дань;

а. апо́шні доўг — отда́ть после́дний долг;

а. на суд — (каму) отда́ть на суд (кого);

а. пакло́н — отда́ть покло́н;

а. агню́ і мячу́ — преда́ть огню́ и мечу́;

а. жыццё — (за каго, што) отда́ть жизнь (за кого, что);

а. галаву́ ў закла́д — отда́ть го́лову в закла́д;

што ві́нен, а. паві́ненпосл. долг платежо́м кра́сен

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)