о́смас, -у, м. (спец.).

Прасочванне растваральніка ў раствор скрозь напаўпранікальныя або раслінныя перапонкі, тканкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

о́смас

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. о́смас
Р. о́смасу
Д. о́смасу
В. о́смас
Т. о́смасам
М. о́смасе

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

о́смас, -су м., физ. о́смос

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

о́смас, ‑у, м.

Спец. Павольнае прасочванне растваральніка ў раствор праз тонкую перагародку, якая раздзяляе іх.

[Ад грэч. ōsmos — штуршок, ціск.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

о́смос физ. о́смас, -су м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)