оплета́ть несов.
1. аплята́ць;
2. перен., разг. аплята́ць; (обманывать) абду́рваць;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
оплета́ться страд.
1. аплята́цца;
2. аплята́цца; абду́рвацца; см. оплета́ть;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
аплята́ць несов.
1. оплета́ть; см. апле́сці 1;
2. перен., прост. (обманывать) опу́тывать, оплета́ть;
3. прост., шутл. (есть) уплета́ть, упи́сывать;
а. ка́шу — уплета́ть (упи́сывать) ка́шу
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
заплята́ць несов.
1. (перевивая) заплета́ть;
2. заде́лывать, заплета́ть;
3. оплета́ть;
1-3 см. запле́сці
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
оплета́ние
1. аплята́нне, -ння ср.;
2. аплята́нне, -ння ср.; абду́рванне, -ння ср.; см. оплета́ть;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Аплята́ць 1. Гл. плесці.
Аплята́ць 2 ’прагна есці’. Рус. уплета́ть і оплета́ть, укр. оплітати ’тс’. Магчыма, звязана з народным выкарыстаннем аплеценых гаршкоў, параўн. аплятанік ’гліняны гаршчок, аплецены дротам’ (Інстр. I), аплятаць гаршчок ’закончыць яго’ (У. А. Міцкевіч, вусн. паведамл.). Магчыма, звязана з плоць ’цела’, параўн. рус. сіб. плетево ’стан, талія чалавека’ > *оплетати ’набываць плоць, стан’?
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)