о́корок м. шы́нка, -кі ж., кумпя́к, -ка́ м.;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
ветчина́ вяндлі́на, -ны ж., вянглі́на, -ны ж.; (окорок) шы́нка, -кі ж.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Вако́рак ’шынка’ (Мат. Гом.). З рус. окорок ’тс’; магчыма, аднак, што гэта слова ўласнабеларускае; параўн. Фасмер, 3, 130.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
завэ́ндзіць сов. (мясо и т.п.) закопти́ть, прокопти́ть;
з. шы́нку — закопти́ть (прокопти́ть) о́корок
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
кумпя́к, -ка́ м.
1. (часть туши) о́корок;
2. (верхняя часть ноги) бедро́ ср.
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Во́карак ’кумпяк’ (Вешт. дыс.), во́кырак ’тс’ (Бяльк.). Запазычанне з рус. о́корок ’тс’, аб чым сведчыць тэрыторыя распаўсюджання (Магілёўшчына і некаторыя цэнтральныя ўсходнія гаворкі Палесся).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
правэ́ндзіць сов.
1. прокопти́ть;
п. шы́нку — прокопти́ть о́корок;
2. (коптить в течение нек-рого времени) прокопти́ть
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Ако́рак ’костка з абрэзанага свінога кумпяка’ (Сцяшк. МГ) да прасл. korkъ ’нага’ (балг. крак нага’), o‑korkъ ’тое, што вакол нагі’. Параўн. укр. окорок, рус. окорок, балг. крак ’нага’, серб.-харв. кра̑к, славен. krak ’тс’, kraka ’нага свінні’. Бліжэйшыя індаеўрапейскія паралелі: літ. kárka ’плечавая частка (у свінні)’, алб. krah ’плечавая частка’. Траўтман, 118; Мейер, 203; Бернекер, 1, 571–572; Трубачоў, ZfSl, 4, 1959, 83; Чабэй, SF, 1964, 1, 75. У апошні час даведзены праславянскі характар гэтага слова: серб.-харв. (кайк. і чакаўск.) okrak (славенец прыклад хутчэй адносіцца да кайкаўскай зоны). Гл. Гадравіч, ZfSl, 1, 1956, 655.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)