ніштава́ты, -ая, -ае (разм.).
1. Досыць добры, нядрэнны.
Н. касцюм.
2. Значны, немалы (па велічыні, колькасці).
Н. акраец хлеба.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
ніштава́ты
прыметнік, якасны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
ніштава́ты |
ніштава́тая |
ніштава́тае |
ніштава́тыя |
| Р. |
ніштава́тага |
ніштава́тай
ніштава́тае |
ніштава́тага |
ніштава́тых |
| Д. |
ніштава́таму |
ніштава́тай |
ніштава́таму |
ніштава́тым |
| В. |
ніштава́ты (неадуш.)
ніштава́тага (адуш.) |
ніштава́тую |
ніштава́тае |
ніштава́тыя (неадуш.)
ніштава́тых (адуш.) |
| Т. |
ніштава́тым |
ніштава́тай
ніштава́таю |
ніштава́тым |
ніштава́тымі |
| М. |
ніштава́тым |
ніштава́тай |
ніштава́тым |
ніштава́тых |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
ніштава́ты разг. (достаточно хороший) неплохо́й, недурно́й; сно́сный;
~тае памяшка́нне — неплохо́е (недурно́е, сно́сное) помеще́ние
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
ніштава́ты, ‑ая, ‑ае.
Разм.
1. Досыць добры, нядрэнны. Чалавеку гадоў было на выгляд за трыццаць. Такі сабе русявы, ніштаваты мужчынка. Брыль. Я пайшоў у прамтаварны магазін, купіў ніштаваты гарнітур, туфлі. Лупсякоў.
2. Значны, немалы (па велічыні, колькасці). Ніштаватая сума грошай. □ Нам часцей пачалі пападацца ніштаватыя шчупачкі. Хведаровіч. У нашых скураных торбачках ёсць дабраваты кусок сала і ніштаваты акраец хлеба. Сташэўскі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Ніштава́ты ’нядрэнны, добры’ (Бір. дыс.). Гл. нішто́.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
сно́сный нядрэ́нны, ніштава́ты.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Лэпскі ’лоўкі, моцны’ (Сцяшк.), ’харошы, пахвальны’ (Нас.), ’ладны’ (карэліц., З нар. сл.; стаўб., Жыв. сл.), ’ніштаваты’ (карэліц., Нар. словатв.), лэпска ’добра’ (Нас. Сб.). Запазычана з польск. łebski і łepski ’разумны, спрытны’, ’ладны, велікаваты’, ’прыгожы’, ’недарагі’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
терпи́мый
1. цярпі́мы; (снисходительный) памярко́ўны;
терпи́мое отноше́ние к чему́-л. цярпі́мыя (памярко́ўныя) адно́сіны да чаго́-не́будзь;
2. (допустимый) дапушча́льны; (сносный) ніштава́ты.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
◎ Нічо́гі ’нядрэнны; дрэнны; слабы здароўем’ (Сл. ПЗБ), ’слабы, малавартасны (пра неадушаўлёныя прадметы), слабы здароўем (пра чалавека, жывёлу)’ (Янк. 1), ’дрэнны, кепскі, паганы, шкодны, шкадлівы; непрыдатны, няўдалы, благі, нікуды не варты; слабы, кволы’ (ТС), ’нікчэмны’ (Сцяшк. Сл.), ’прыгожы; слабы здароўем; нікудышны’ (Мат. Гом.), нычбгы, нычогый ’дрэнны, кепскі’ (бяроз., Шатал.), нічогій ’дрэнны, нікчэмны’ (Доўн.-Зап. ПП), укр. нічогий ’кепскаваты; ніштаваты’. Прыметнік ад нічога (гл.), семантыка пераважна адмоўнага плану на аснове ўсяго спектра значэнняў зыходнага слова, параўн. таксама вытворнае нічогбу́ка ’вельмі дрэнны чалавек’ (ТС).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
подходя́щий
1. прич. які́ (што) падыхо́дзіць; які́ (што) надыхо́дзіць;
2. прил. падыхо́дзячы; (пригодный) прыда́тны; (удобный) зру́чны; (соответствующий) адпаве́дны; (неплохой) нядрэ́нны; (сносный) ніштава́ты; (хороший) до́бры;
подходя́щее помеще́ние прыда́тнае памяшка́нне;
подходя́щий моме́нт зру́чны мо́мант;
э́то де́ло подходя́щее разг. гэ́та спра́ва нядрэ́нная;
в подходя́щей компа́нии у адпаве́днай (у до́брай) кампа́ніі.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)