Пра́нец ’шкодлівае, ^слухмянае дзіцё’ (Нікан.). Да пранцы (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

*Пастаўня́, пастовня ’сенажаць’ (Нікан ). Да паства ’паша’, пасвіць (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Вішні́ўка, вышні́вка ’птушка дубанос, Coccothraustes сосcothraustes L.’ (Нікан.). Гл. вішняк.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Вы́пуск ’дзеянне па дзеяслову выпускаць’ (БРС); ’выган, агароджанае месца для жывёлы’ (Бяльк., ДАБМ, 785; Нікан., Ліс.), вы́пуск ’тс’ (Нікан.), віпуск ’абложная зямля’ (ДАБМ, 858). Рус. дыял. вы́пуск ’выган’, польск. wypusk ’агароджаны выган недалёка ад дома’. Аддзеяслоўнае ўтварэнне ад выпускаць (гл. пускаць).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Мару́ка ’дрэнны, благі’, ’бруднюха, мурза, неахайны’ (Нікан.). Да мара́ты < мара́ць (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

*Млі́чавы, млічо́ві ’які млее, убачыўшы кроў’, ’слабы, невынослівы’ (Нікан.). Да польск. mdleć ’слабець’, mdły ’слабы, бяссільны’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Махаме́ла, мохаме́ла ’павольны, непаваротлівы чалавек’ (ТС). З укр. хаму́ла ’тс’ з прэфармантам ма‑. Параўн. укр. махаму́ла ’цяльпук, мяла’ (Нікан.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Про́валь, про́вэль ’прорва, бездань’ (Нас., Нікан.). Рус. прова́ль ’тс’. Дэрыват ад правалі́ць(ца) з суф. ‑ь. Гл. яшчэ права́лле.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Пе́кавіца (пэ́ковыца) ’пякотка’ (усх.-палес., Нікан.) — утворана ад пек‑ці (прасл. *pekti), пячы́ (гл.) і суф. з адцягненным значэннем ‑авіца.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Мярва́1, мэрви, мерай ’іл’ (Нікан.; лельч., Нар. лекс.). Да мёрва©.

*Мярва́2, ельск., нараўл., браг. мерей ’памяты, зблытаны лён’ (ЛАПП). Да мёрва2 (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)