Ні́зкія

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, субстантываваны множналікавы, ад’ектыўнае скланенне

мн.
-
Н. Ні́зкія
Р. Ні́зкіх
Д. Ні́зкім
В. Ні́зкія
Т. Ні́зкімі
М. Ні́зкіх

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

разва́лкі, -лак.

Нізкія і шырокія сані з разваламі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ні́зкі

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. ні́зкі ні́зкая ні́зкае ні́зкія
Р. ні́зкага ні́зкай
ні́зкае		 ні́зкага ні́зкіх
Д. ні́зкаму ні́зкай ні́зкаму ні́зкім
В. ні́зкі (неадуш.)
ні́зкага (адуш.)		 ні́зкую ні́зкае ні́зкія (неадуш.)
ні́зкіх (адуш.)
Т. ні́зкім ні́зкай
ні́зкаю		 ні́зкім ні́зкімі
М. ні́зкім ні́зкай ні́зкім ні́зкіх

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

пла́ўні, -яў.

Парослыя водалюбівай расліннасцю нізкія берагі рэк і астраўкі, якія затапляюцца вясной.

Прырэчныя п.

|| прым. пла́ўневы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

разва́лы, -аў.

1. Рама з трох жэрдак, якая кладзецца на сані для большай умяшчальнасці.

Сані з разваламі.

2. Нізкія і шырокія сані з такой рамай.

Дзед вёз сена на развалах.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

та́львег, ‑а, м.

Спец. Лінія, якая злучае найбольш нізкія ўчасткі дна рачной даліны, рова і пад.

[Ням. Talweg ад Tal — даліна і Weg — дарога.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

мо́гілкавы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да могілак. Вецер гнаў нізкія хмары, разгойдваючы верхавіны дрэў за могілкавай агароджай. Галавач.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

перавыда́так, ‑тку, м.

Тое, што выдаткавана звыш нормы, плана; перарасход. Мы часта перарабляем адно і тое ж. Адсюль нізкія заробкі, перавыдаткі матэрыялаў... Мыслівец.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

галашчо́к, ‑у, м.

Абл. Вялікі мароз з ветрам (звычайна ў пачатку зімы да выпадзення снегу). Вось аднойчы ўдарыў галашчок, падзьмуў халодны, сіберны вецер і аднекуль прыгнаў цёмныя, нізкія хмары. Сачанка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Разва́лы ’рама з трох жэрдак, якая кладзецца на сані для большай умяшчальнасці’ (ТСБМ), ’нізкія і шырокія сані з такой рамай’ (ТСБМ; глыб., Сл. ПЗБ; Сцяшк. Сл.), разва́лкі ’сані з разваламі’ (ТСБМ; воран., Сл. ПЗБ), разва́ліны, разва́ліны ’развалы’ (нясвіж., лях., воран., шчуч., Сл. ПЗБ), ’сані’ (Др.-Падб.), разва́ліны ’выязныя сані’, ’драбіны ў выязных санях’ (ганц., шчуч., Сл. ПЗБ), ’воз для перавозкі збожжа’ (гарад., Сл. ПЗБ), ’від саней’ (Маш.), ’частка саней’ (лях., Янк. 1), рус. ро́звальни ’шырокія сані’, дыял. развала́, разва́лки ’нізкія і шырокія сані’, разва́лка ’падоўжныя брусы саней, градак’. Тлумачыцца як “развалістыя сані” ад раз- і валіць (гл.) (Фасмер, 3, 495).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)