няўя́ўны
прыметнік, якасны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
няўя́ўны |
няўя́ўная |
няўя́ўнае |
няўя́ўныя |
| Р. |
няўя́ўнага |
няўя́ўнай няўя́ўнае |
няўя́ўнага |
няўя́ўных |
| Д. |
няўя́ўнаму |
няўя́ўнай |
няўя́ўнаму |
няўя́ўным |
| В. |
няўя́ўны (неадуш.) няўя́ўнага (адуш.) |
няўя́ўную |
няўя́ўнае |
няўя́ўныя (неадуш.) няўя́ўных (адуш.) |
| Т. |
няўя́ўным |
няўя́ўнай няўя́ўнаю |
няўя́ўным |
няўя́ўнымі |
| М. |
няўя́ўным |
няўя́ўнай |
няўя́ўным |
няўя́ўных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
няўя́ўны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
няўя́ўны |
няўя́ўная |
няўя́ўнае |
няўя́ўныя |
| Р. |
няўя́ўнага |
няўя́ўнай няўя́ўнае |
няўя́ўнага |
няўя́ўных |
| Д. |
няўя́ўнаму |
няўя́ўнай |
няўя́ўнаму |
няўя́ўным |
| В. |
няўя́ўны (неадуш.) няўя́ўнага (адуш.) |
няўя́ўную |
няўя́ўнае |
няўя́ўныя (неадуш.) няўя́ўных (адуш.) |
| Т. |
няўя́ўным |
няўя́ўнай няўя́ўнаю |
няўя́ўным |
няўя́ўнымі |
| М. |
няўя́ўным |
няўя́ўнай |
няўя́ўным |
няўя́ўных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
няўя́ўны (трудно представляемый) невообрази́мый
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
невообрази́мый
1. (трудно представляемый) няўя́ўны; такі́, што ця́жка (не́льга) уяві́ць;
2. (невероятный) неймаве́рны; (чрезвычайный) надзвыча́йны; (ужасный) страшэ́нны;
невообрази́мый шум неймаве́рны (страшэ́нны) крык.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)