нячу́ласць
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 3 скланенне
|
адз. |
| Н. |
нячу́ласць |
| Р. |
нячу́ласці |
| Д. |
нячу́ласці |
| В. |
нячу́ласць |
| Т. |
нячу́ласцю |
| М. |
нячу́ласці |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
нячу́ласць ж.
1. нечу́ткость, неотзы́вчивость; безду́шность, бесчу́вственность;
2. нечувстви́тельность; см. нячу́лы 2
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
нячу́ласць, ‑і, ж.
1. Уласцівасць нячулага. Чалавечая нячуласць. Нячуласць да слова.
2. Нячулыя адносіны да каго‑, чаго‑н. Праявіць нячуласць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
неотзы́вчивость неспага́длівасць, -ці ж.; нячу́ласць, -ці ж.;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
нечу́ткость
1. нячу́ткасць, -ці ж.;
2. нячу́ласць, -ці ж.; неспага́длівасць, -ці ж.; см. нечу́ткий.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
бесчу́вствие ср.
1. (обморочное состояние) непрыто́мнасць, -ці ж.;
2. (бездушие) бязду́шнасць, -ці ж.; нячу́ласць, -ці ж.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
бесчу́вственность
1. неадчува́льнасць, -ці ж.; непрыто́мнасць, -ці ж.;
2. бязду́шнасць, -ці ж., нячу́ласць, -ці ж., абыя́кавасць, -ці ж.; см. бесчу́вственный;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
нечувстви́тельность
1. нечуллі́васць, -ці ж.; нячу́ласць, -ці ж.;
2. неадчува́льнасць, -ці ж.; непрыме́тнасць, -ці ж., разг. непрыкме́тнасць, -ці ж.; см. нечувстви́тельный;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
чэ́рствы, ‑ая, ‑ае.
1. Які страціў свежасць, мяккасць, стаў цвёрдым, сухім. Чэрствая булка. □ Калі акраец хлеба браў ты Рукой шурпатай са стала, Скарынка чэрствая, як праўда, Тваім пасведчаннем была... Грахоўскі. На покуць, На шчаслівы стол Няхай пачэсна завітае Хлеб чорны Чэрствы, як падзол, І соль, Як ветразя світанне. Барадулін. // Закарузлы, зацвярдзелы; жорсткі. З громам і маланкай ходзяць хмары, І грукоча дождж па чэрствай глебе. Хведаровіч. У вятрах, у клубах пылу, у громе страпянецца чэрствая зямля. Вялюгін.
2. перан. Нячулы, бяздушны. Чэрствы чалавек. □ Жах агарнуў.. [Клаву]. «Чаму ніхто не ратуе.. [хворага Паўлоўскага], што гэта за чэрствыя людзі! Я памагла б ім ратаваць яго». Чорны. [Настачка] не хацела паказаць.. [слёз] сваёй чэрствай сястры. Ракітны. // Які сведчыць пра нячуласць, бяздушнасць. Чэрствае слова. Чэрствы позірк. □ І пэўна не скажа патомкам Радзіма, Што з чэрствай душою прыйшоў я на свет. Гілевіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)