нясто́йкі

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. нясто́йкі нясто́йкая нясто́йкае нясто́йкія
Р. нясто́йкага нясто́йкай
нясто́йкае		 нясто́йкага нясто́йкіх
Д. нясто́йкаму нясто́йкай нясто́йкаму нясто́йкім
В. нясто́йкі (неадуш.)
нясто́йкага (адуш.)		 нясто́йкую нясто́йкае нясто́йкія (неадуш.)
нясто́йкіх (адуш.)
Т. нясто́йкім нясто́йкай
нясто́йкаю		 нясто́йкім нясто́йкімі
М. нясто́йкім нясто́йкай нясто́йкім нясто́йкіх

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

нясто́йкі прям., перен. несто́йкий;

~кія духі́ — несто́йкие духи́;

н. чалаве́к — несто́йкий челове́к

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

нясто́йкі, ‑ая, ‑ае.

1. Такі, якому не ўласціва стойкасць; нетрывалы, слабы. Нястойкія духі.

2. перан. Які лёгка паддаецца чужому ўплыву. Нястойкі чалавек.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

несто́йкий

1. нясто́йкі; (колеблющийся) хі́сткі;

2. хим. нясто́йкі, няўсто́йлівы.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

лабі́льны, -ая, -ае (спец.).

Нястойкі, няўстойлівы, рухомы.

Л. ціск.

Лабільная тэмпература.

|| наз. лабі́льнасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

няўсто́йлівы, -ая, -ае.

1. Хісткі; пазбаўлены ўстойлівасці, цвёрдай апоры.

Н. памост.

2. Які часта мяняецца, непастаянны.

Няўстойлівае надвор’е.

3. перан. Які лёгка паддаецца розным уплывам, нястойкі ў сваіх поглядах, перакананнях.

|| наз. няўсто́йлівасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

сла́бы, -ая, -ае.

1. Які мае малую сілу, магутнасць.

С. чалавек.

С. рухавік.

2. Нездаровы, хваравіты.

Слабая бабуля.

Слабыя нервы.

3. Які не вызначаецца моцным характарам; нястойкі.

Слабая натура.

Слабая воля.

4. Нязначны, малы.

Слабая падтрымка.

С. ўдзел.

5. Дрэнны, няўмела падрыхтаваны, выкананы недастаткова ўмела і пад.

С. вучань.

С. раман.

Сын с. ў матэматыцы.

6. Ненасычаны, нямоцны.

С. раствор солі.

Слабая гарэлка.

7. Нямоцна нацягнуты, свабодны.

Лейцы слаба (прысл.) нацягнуты.

◊

Слабае месца або слабы бок каго-чаго (разм.) — недахоп чый-н. або чаго-н.

|| наз. сла́басць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

няўсто́йлівы, ‑ая, ‑ае.

1. Пазбаўлены ўстойлівасці, цвёрдай апоры; хісткі. Скакалі [людзі] па куп’і, спатыкаліся на найбольш хісткія, няўстойлівыя купіны,.. выбіраліся зноў і зноў упарта ішлі наперад. Брыль. Гром і маланка чаргаваліся раз-пораз, шалёны вецер гатоў быў перавярнуць няўстойлівы павільён. Дамашэвіч.

2. Які часта мяняецца, непастаянны. Няўстойлівая пагода.

3. перан. Які лёгка паддаецца якім‑н. уплывам, нястойкі ў сваіх поглядах, перакананнях. Сын зноў капрызіць. Ён добры, але няўстойлівы і бязвольны. Караткевіч. // Які ўласцівы такому чалавеку. Няўстойлівы характар. □ [Мельнік] натуру меў няўстойлівую: часта добры настрой змяняўся ўспышкамі гневу. Гамолка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)