няскро́мны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
няскро́мны |
няскро́мная |
няскро́мнае |
няскро́мныя |
| Р. |
няскро́мнага |
няскро́мнай
няскро́мнае |
няскро́мнага |
няскро́мных |
| Д. |
няскро́мнаму |
няскро́мнай |
няскро́мнаму |
няскро́мным |
| В. |
няскро́мны (неадуш.)
няскро́мнага (адуш.) |
няскро́мную |
няскро́мнае |
няскро́мныя (неадуш.)
няскро́мных (адуш.) |
| Т. |
няскро́мным |
няскро́мнай
няскро́мнаю |
няскро́мным |
няскро́мнымі |
| М. |
няскро́мным |
няскро́мнай |
няскро́мным |
няскро́мных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
няскро́мны, ‑ая, ‑ае.
Які не вызначаецца скромнасцю; нясціплы. Няскромны чалавек. // Які вырашае адсутнасць скромнасці. Мяне надзвычай зацікавілі маладыя вочы і старая галава.. Альжбеты. На маё няскромнае запытанне аб гэтым яна махнула абрывіста рукою. Бядуля.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
недаліка́тны, ‑ая, ‑ае.
1. Няветлівы ў абыходжанні з людзьмі; грубы. — Ты не злуй, ён п’яны і, праўда, крыху недалікатны. Чорны. [Міхась] распачаў перагаворы з недалікатным гаспадаром двара. Якімовіч. // Няскромны, нетактоўны. Недалікатнае пытанне. Недалікатная парада.
2. Пазбаўлены мяккасці, рэзкі; неасцярожны. Недалікатны дотык. Недалікатныя рухі.
3. Які мае грубую афарбоўку, пах і пад. Недалікатныя духі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)