няма́я

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, субстантываваны, ад’ектыўнае скланенне

адз. мн.
ж. -
Н. няма́я нямы́я
Р. нямо́й нямы́х
Д. нямо́й нямы́м
В. няму́ю нямы́х
Т. нямо́й
нямо́ю		 нямы́мі
М. нямо́й нямы́х

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

няма́я сущ. нема́я

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

нямы́, -а́я, -о́е.

1. Пазбаўлены здольнасці гаварыць.

Нямое дзіця.

Школа для нямых (наз.).

2. перан. Маўклівы, ціхі.

Нямая цішыня.

3. перан. Скрыты, затоены.

Н. папрок.

○

Нямая карта — вучэбная геаграфічная карта без абазначэння назваў.

Нямое кіно — неагучанае кіно.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

немата́, -ы́, ДМ -маце́, ж.

1. Адсутнасць дару мовы.

Прыроджаная н.

2. перан. Нямая цішыня.

Вячэрняя н.

3. перан. Бяспраўе, прыгнечанасць.

Векавая н. і адсталасць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

нямы́

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. нямы́ няма́я нямо́е нямы́я
Р. нямо́га нямо́й
нямо́е		 нямо́га нямы́х
Д. нямо́му нямо́й нямо́му нямы́м
В. нямы́ (неадуш.)
нямо́га (адуш.)		 няму́ю нямо́е нямы́я (неадуш.)
нямы́х (адуш.)
Т. нямы́м нямо́й
нямо́ю		 нямы́м нямы́мі
М. нямы́м нямо́й нямы́м нямы́х

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

безмо́лвный маўклі́вы; (немой) нямы́;

безмо́лвная тишина́ няма́я цішыня́;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

нема́я сущ. няма́я, -мо́й ж.; не́мка, -кі ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

сто́енасць, ‑і, ж.

Уласцівасць стоенага. Іржанне коней, стогн зямлі, Нямая стоенасць рыданняў... Гаўрусёў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

◎ Нямкі́ня, немкіня, ’немка, нямая жанчына’ (Сл. ПЗБ). Старажытнае вытворнае на *‑упі параўн. укр. німкеня, балг. немки‑ ня ’немка’; магло ўзнікнуць на мясцовай глебе ад немка ’немка, нямая жанчына’, нямко ’нямы чалавек’ (Сл. ПЗБ). Гл. немец, нямы.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

не́мка ​1,

гл. немцы.

не́мка ​2, ‑і, ДМ ‑мцы; Р мн. ‑мак; ж.

Разм. Нямая жанчына.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)