нязва́ны, -ая, -ае.

Які з’явіўся куды-н. без запрашэння.

Н. госць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

нязва́ны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. нязва́ны нязва́ная нязва́нае нязва́ныя
Р. нязва́нага нязва́най
нязва́нае		 нязва́нага нязва́ных
Д. нязва́наму нязва́най нязва́наму нязва́ным
В. нязва́ны (неадуш.)
нязва́нага (адуш.)		 нязва́ную нязва́нае нязва́ныя (неадуш.)
нязва́ных (адуш.)
Т. нязва́ным нязва́най
нязва́наю		 нязва́ным нязва́нымі
М. нязва́ным нязва́най нязва́ным нязва́ных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

нязва́ны незва́ный

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

нязва́ны, ‑ая, ‑ае.

Які з’явіўся куды‑н. без запрашэння. [Віталія:] — А я падышла — шум, гам. Во, думаю, трапіла няпрошаная, нязваная. Шамякін. Зброю к бою, партызаны! Лезе ў хату госць нязваны. Крапіва.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

незва́ный нязва́ны, няпро́шаны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)