нядба́йла
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
нядба́йла |
нядба́йлы |
| Р. |
нядба́йлы |
нядба́йлаў |
| Д. |
нядба́йлу |
нядба́йлам |
| В. |
нядба́йлу |
нядба́йлаў |
| Т. |
нядба́йлам |
нядба́йламі |
| М. |
нядба́йле |
нядба́йлах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
нядба́йла
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
нядба́йла |
нядба́йлы |
| Р. |
нядба́йлы |
нядба́йлаў |
| Д. |
нядба́йле |
нядба́йлам |
| В. |
нядба́йлу |
нядба́йлаў |
| Т. |
нядба́йлай
нядба́йлаю |
нядба́йламі |
| М. |
нядба́йле |
нядба́йлах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
нядба́йла м. и ж., разг. (о мужчине) лентя́й, неради́вый; (о женщине) лентя́йка, неради́вая
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
нядба́йла, ‑ы, ДМ ‑у, Т ‑ам, м.; ДМ ‑е, Т ‑ай, ж.
Разм. Той (тая), хто абыякава адносіцца да сваіх абавязкаў, да справы; лянівы. Нядбайлы не шануюць бацькавага і свайго нічога не здабываюць, а ў гаспадарлівых дзяцей нават дзедаўскае ў пашане, хоць усё зроблена па-свойму. Пшыркоў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Нядба́йла ’гультай, бестурботны чалавек’ (Касп., Бяльк., Сл. ПЗБ, ТС), нядба́йлік ’тс’ (Янк. 1, ТС), нядбайнік ’тс’ (лунін., Шатал.; Мат. Гом.), нядба́йліца ’тс’ (Сцяшк.), нядба́ліца ’тс’ (бялын., Янк. Мат.; Гарэц., Сл. ПЗБ), нядба́йніца (лунін., Шатал., Мат. Гом.), нядба́йліска ’тс’ (Сцяц.). Да дбаць (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)