няві́ннік

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. няві́ннік няві́ннікі
Р. няві́нніка няві́ннікаў
Д. няві́нніку няві́ннікам
В. няві́нніка няві́ннікаў
Т. няві́ннікам няві́ннікамі
М. няві́нніку няві́нніках

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

де́вственник няві́ннік, -ка м., цнатлі́вы, -вага м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)