Verbum

анлайнавы слоўнік

няве́чанне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

няве́чанне ср. изуве́чивание, кале́чение; уро́дование

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

няве́чанне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. нявечыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

няве́чыць, -чу, -чыш, -чыць; -чаны; незак., каго-што.

1. Наносячы фізічныя пашкоджанні, калечыць каго-н.; ламаць што-н.

Н. твар.

2. перан. Рабіць дрэнны ўплыў на каго-н.; псаваць.

Н. душы людзей.

|| наз. няве́чанне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

уро́дование няве́чанне, -ння ср., кале́чанне, -ння ср.; га́джанне, -ння ср.; псава́нне, -ння ср.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

изуве́чение (состояние) зняве́чанне, -ння ср.; скале́чанне, -ння ср.; (действие) няве́чанне, -ння ср.; кале́чанне, -ння ср.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

кове́рканье

1. псава́нне, -ння ср.; лама́нне, -ння ср.; няве́чанне, -ння ср., зняве́чванне, -ння ср., кале́чанне, -ння ср.;

2. псава́нне, -ння ср., кале́чанне, -ння ср.; няве́чанне, -ння ср., зняве́чванне, -ння ср.;

3. перакру́чванне, -ння ср., скажэ́нне, -ння ср.;

4. каве́рканне, -ння ср.; см. кове́ркать;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)