няве́тлы
прыметнік, якасны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
няве́тлы |
няве́тлая |
няве́тлае |
няве́тлыя |
| Р. |
няве́тлага |
няве́тлай
няве́тлае |
няве́тлага |
няве́тлых |
| Д. |
няве́тламу |
няве́тлай |
няве́тламу |
няве́тлым |
| В. |
няве́тлы (неадуш.)
няве́тлага (адуш.) |
няве́тлую |
няве́тлае |
няве́тлыя (неадуш.)
няве́тлых (адуш.) |
| Т. |
няве́тлым |
няве́тлай
няве́тлаю |
няве́тлым |
няве́тлымі |
| М. |
няве́тлым |
няве́тлай |
няве́тлым |
няве́тлых |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
няве́тлы разг., см. няве́тлівы
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
няве́тлы, ‑ая, ‑ае.
Разм. Тое, што і няветлівы.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
◎ Няўлю́дны, неулидны ’нелюдзімы’ (Ян.), няўлюадзе (неў‑ людзьдзя, невлюддзе) ’нелюдзь, нікчэмнасць’ (Юрч. НВС, Нас., Бяльк.), неўледдзе ’нелюдзім’ (Сл. ПЗБ), мае паралелі ў іншых славянскіх мовах: чэш. nevlldny ’няветлы’, славен. nevljuden ’тс’, серб.-харв. пеў лудай ’тс’. Да улюдны ’прыстойны, варты’ (ТС), улюддзе (влюддзе) ’чалавек, чалавечына’ (Нас.) і пад., усё да люд (гл.); славянскія паралелі маюць, відаць, самастойнае паходжанне, параўн. серб.-харв. улудан ’ветлівы’, ульудити се ’стаць ветлівым, набыць прыстойнасць’ і пад.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)