Няве́ры

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы

мн.
Н. Няве́ры
Р. Няве́р
Няве́раў
Д. Няве́рам
В. Няве́ры
Т. Няве́рамі
М. Няве́рах

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

няве́ра

‘чалавек’

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. няве́ра няве́ры
Р. няве́ры няве́р
Д. няве́ры няве́рам
В. няве́ру няве́р
Т. няве́рай
няве́раю		 няве́рамі
М. няве́ры няве́рах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

няве́ра

‘адсутнасць веры’

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. няве́ра
Р. няве́ры
Д. няве́ры
В. няве́ру
Т. няве́рай
няве́раю
М. няве́ры

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

няве́ра

‘чалавек’

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. няве́ра няве́ры
Р. няве́ры няве́р
Д. няве́ру няве́рам
В. няве́ру няве́р
Т. няве́рам няве́рамі
М. няве́ру няве́рах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

ске́птык, ‑а. м.

1. Прыхільнік, паслядоўнік скептыцызму (у 1 знач.). Антычныя скептыкі.

2. Той, хто ва ўсім сумняваецца, да ўсяго адносіцца недаверліва. Міхал Баўдзей па натуры быў скептык, да ўсяго новага ставіўся недаверліва. Колас. Вельмі важна, каб людзі паверылі ў тое, што яны робяць. Але скептыкі і няверы ўсё-такі знайшліся. Вішнеўскі. Даверлівы — зусім не скептык — Усяму я веру, усё цаню... Таўбін.

[Грэч. skeptikos.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)