нудлі́вы

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. нудлі́вы нудлі́вая нудлі́вае нудлі́выя
Р. нудлі́вага нудлі́вай
нудлі́вае		 нудлі́вага нудлі́вых
Д. нудлі́ваму нудлі́вай нудлі́ваму нудлі́вым
В. нудлі́вы (неадуш.)
нудлі́вага (адуш.)		 нудлі́вую нудлі́вае нудлі́выя (неадуш.)
нудлі́вых (адуш.)
Т. нудлі́вым нудлі́вай
нудлі́ваю		 нудлі́вым нудлі́вымі
М. нудлі́вым нудлі́вай нудлі́вым нудлі́вых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

нудлі́вы, -ая, -ае.

1. Поўны нуды (у 1 знач.), тужлівага настрою.

Н. стан.

2. Які наганяе нуду (у 1 і 3 знач.), сум.

Н. шум дажджу.

3. Які трывожыць бесперастанку (пра боль і інш.).

|| наз. нудлі́васць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

нудлі́вы тоскли́вый, уны́лый

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

нудлі́вы, ‑ая, ‑ае.

1. Поўны нуды, тужлівага настрою. Нудлівая песня.

2. Які наганяе нуду, сум. [Варашкін] заснуў пад непрыемны і нудлівы посвіст ветру за акном. Савіцкі.

3. Які трывожыць бесперастанку (пра боль і інш.). Застаўшыся на месцы са жменькай мужчын, Сцёпка нерухома глядзеў услед натоўпу. Нудлівы боль і злосць — не то на іх, не то на сябе, што не здолеў угаварыць [людзей]. Крапіва.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

тоскли́вый тужлі́вы; (скучный) ну́дны, нудлі́вы; су́мны;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

нудлі́ва,

1. Прысл. да нудлівы.

2. безас. у знач. вык. Пра нудлівасць, тужлівае пачуццё, якое адчувае хто‑н. Неспакойна было на сэрцы, нудліва.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

то́шный разг.

1. мо́ташны; ну́дны, нудлі́вы;

2. перен. праці́ўны, агі́дны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

уны́лый

1. (испытывающий уныние) марко́тны, тужлі́вы, су́мны;

уны́лый челове́к марко́тны (тужлі́вы, су́мны) чалаве́к;

2. (наводящий уныние) ну́дны, нудлі́вы;

уны́лая пе́сня ну́дная (нудлі́вая) пе́сня.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)